Wennen

Er is veel om aan te wennen, voor Gaëlle, Kushinda en Lucy maar ook voor ons. Alles is nieuw. De kleine wei wordt ontdekt, ze hebben een toiletplaats gekozen en een plek gevonden waar wat herfstbladeren liggen. Lekker om in te rollen!

De stal is nog niet in gebruik om te schuilen voor de regen. Ze lopen er om- en doorheen, liggen er af en toe heel even. Dat vlas in de stal is ook wel lekker om in te rollen trouwens… Maar ze zijn vooral buiten. Regen lijkt ze niet te deren.

Eten, tja. Het gras smaakt goed. Hooi daar hebben ze nu ook wel wat van op. De bietenpulp van vanochtend was minder succesvol… Kijk maar:

De bakken met een mengsel van grasmix, Alpamin, Alprofos en kalvermuesli gingen vanavond schoon leeg. Daar staan ze echt van te smullen. En intussen lekker hummen, zo’n lief geluidje.

Ze kwamen gewoon naar de bakken toe terwijl ik daar op een meter afstand stond. Gaëlle kwam zelfs dichtbij toen ik mijn hand vol brokjes uitstak. Ze snuffelde even, at er nog niet van. Maar dat komt vast ook wel goed.

Ze geven ook duidelijk aan elkaar aan wat wél en wat niet kan. Lucy, de jongste, moet even afwachten tot het toegestaan wordt dat ze iets uit de bak pakt. Ik zal het morgen verdelen over vier bakken en die wat verder uit elkaar zetten. Misschien krijgt zij dan ook wat meer binnen. Maar aan de andere kant, heel ver bij de andere twee uit de buurt doet ze ook niet.

We moeten allemaal even zoeken naar de manier om dingen te doen. Wennen, dat moeten we allemaal. Maar tot zo ver gaat het prima!