Mooie momenten

Chanel, Indi en Lucy wonen nu ongeveer vijf maanden bij ons in de wei. En oh, wat hebben we al veel geleerd over/van elkaar. Natuurlijk, ik had veel gelezen over alpaca’s en we bezochten de dieren op verschillende plaatsen. Maar als je dan drie van die wollige schatten in je eigen weide hebt staan dan is dat toch net even anders. Ze waren op hun hoede, waakzaam en moesten wennen aan hun nieuwe thuis.

Deze foto maakte mijn zus eind december… De dames vertrouwden me nog niet echt 🙂 Die worteltjes, die mocht ik houden…

Maar met heel veel geduld én met de hulp van Carla Houweling zijn we echt al heel ver gekomen! Het is zo fijn om advies te krijgen van iemand die heel veel van alpaca’s weet en veel ervaring heeft met de verzorging en het werken met de dieren. We leren elke keer weer nieuwe dingen en gaan steeds een stapje verder in de training. Ge-wel-dig.

Indi en Lucy eten uit mijn hand. Wortel, brokjes, paardebloemen, ze vinden het heerlijk.

Chanel, de oudste en drachtig, doet dat nog niet. Als ik met een lekker hapje aankom, dan wijst ze met haar hoofd naar de grond. Of ik het daar even neer wil liggen, dan pakt ze het zelf wel op 😉

Maar, ze vind het prima dat ik dicht bij haar ben. Ik kan vlak langs haar lopen en dan blijft ze rustig staan of liggen. Het is ook helemaal oké dat ik dan een aai over haar hals geef terwijl ik tegen haar praat. Joost heeft ze ook geaccepteerd. Dat is die man die de stal zo mooi heeft gemaakt en nu zelfs deuren erin gehangen heeft zodat ze helemaal uit de wind en regen kunnen staan of liggen 🙂 Een vreemde in de wei is nog een brug te ver. En zeker als iemand recht op haar af komt lopen. Ze staat dan te stampen en ‘pompen’ alsof ze gaat spugen. Dat is tot nu toe nog niet gebeurd… ze dreigt er wel regelmatig mee. Maar uiteindelijk, als bezoekers aan de picknicktafel gaan zitten, heeft Chanel daar vrede mee.

Binnenkort gaan de vachten eraf. Eigenlijk zou dat afgelopen week al gedaan zijn maar er veranderde iets in de planning van de scheerder waarmee we afgesproken hadden. Nu komt deze week een andere scheerder langs en worden ze verlost van al die wol. Ook al is het soms nog fris, je merkt dat de dames het echt heel warm hebben zodra de zon schijnt. Ze zoeken steeds vaker de schaduw van de bomen of de stap op. En genieten van een bad als het echt lekker weer is!

Zo’n lang weekend vrij is echt heerlijk – gisteren bedekten we een aantal kale (mest)plekken in de wei met grasplaggen. We maakten de IBC voor het opvangen van regenwater schoon en Joost monteerde de grendels en grondpinnen op de deuren van de stal. En nu hebben we nog twee dagen weekend 🙂 Heerlijk, werken in de tuin en wei. Ik hoop dat het vandaag lang genoeg droog blijft om de wei te kunnen maaien. Zo hier en daar staat het gras al weer aardig hoog – ze houden het niet helemaal bij met zijn drieën… Nou ja, dan heb ik ook nog eens wat te doen hahaha!