Maandagochtend, het is bewolkt en winderig. Tijdens het klussen in het nieuwe appartement van mijn moeder, keek ik af en toe naar de camerabeelden van de alpaca wei. Dag 350 van de dracht van Chanel. Wat duurt dat lang, zo’n alpaca dracht…

Chanel was ’s ochtends niet echt hongerig, ze nam wel een paar brokjes maar ze was niet echt happig, zeg maar. Ze gedroeg zich al een paar dagen wat anders dan anders. Zonderde zich wat vaker af, humde meer tegen haar kleintje in de buik. Maar ja, je kunt niet hele dagen bij die wei blijven staan 😉

Rond half 1 keek ik weer even via de app naar de camerabeelden. Chanel kwam net overeind. En zie ik dat nou goed? Ligt daar iets in de wei? Ja verrek zeg… ik zie het veulen spartelen met de pootjes en het kopje optillen. Gauw Joost geroepen – het veulen is geboren! Sorry mam, de klusjes komen we later wel afmaken, we gaan nu eerst naar huis! Telefoon – een buurtbewoner. Ik weet niet of jullie het al gezien hebben, maar er is een veulen geboren! Dank je wel – zo attent om even te bellen!

Eenmaal thuis bleek het veulen al te staan en lopen. Wauw, wat gaaf, wat lief, wat mooi. We droogden hem nog wat af met een handdoek want hij had het een beetje koud met die natte vacht. Een mooie lichtbruine kleur! En… een klein bobbeltje op de buik een stukje voorbij de navelstreng. Een hengstje dus. Een mooi manneke. En een flinkerd ook! Hij woog 9.5 kilo.

Hij heeft zijn TV debuut ook al gemaakt. Op de dag van zijn geboorte was onze kleine man al te bewonderen na het RTL nieuws, overbuurvrouw Astrid had een prachtige foto ingestuurd 🙂

• 

• 

De eerste avond bleven de dames in de grote wei bij het veulen – terwijl ze anders altijd rond schemering naar de kleine wei en stal komen. Tja, dat kleintje weet nog niet hoe het hoort. We droegen hem naar de stal en toen kwam de rest achter ons aan. Op de tweede avond waren ze zelf al weer in de kleine wei toen het tijd was, en gisteren heb ik ze nog even opgehaald en naar de stal begeleidt maar optillen was niet meer nodig.

De eerste paar dagen zijn omgevlogen. Je blijft kijken naar zo’n kleintje. Hoe hij de wereld ontdekt, speelt met zijn moeder en tantes, gekke sprongen maakt en rondrent om vervolgens weer heerlijk een tukje te doen in het gras. Chanel week de eerste dagen niet van zijn zijde maar nu (donderdag) laat ze hem zijn gang gaan. Bij het minste geringste gaat ze wel weer naar hem toe hoor, ze is erg zorgzaam. Ze humt de hele dag naar hem, zo lief, zo’n ander geluidje dan hoe ze anders humt tegen Indi of Lucy.

En ja, hij moet ook een naam hebben. We hadden zelf al een lijstje gemaakt en via onze Instagram en Facebook pagina kwamen heel veel suggesties binnen, dank je wel voor het meedenken allemaal! Uiteindelijk hebben we gekozen voor de naam

Giò

Ergens las ik dat het woord wind betekent – en waaien deed het op de dag van zijn geboorte. Het is ook de naam van een herengeur van Armani. In het Italiaans betekent Gio boer. En het klinkt mooi 🙂

We houden jullie op de hoogte van de ontwikkelingen 🙂