Een jaar

Een jaar geleden. Vandaag één jaar geleden kwamen Chanel, Indi en Lucy bij ons in de wei wonen. Niet te geloven he, dat er al een jaar voorbij is. Ze werden bij ons gebracht door fokker en dierenarts Marieke van Merwijk:

Chanel en Indi hadden toen nog hun oorspronkelijke namen, wat gek om dat nu te lezen. We zijn al zo gewend. Wat is er een hoop gebeurd en wat hebben we al veel geleerd, zij én wij!

Kijk die houding, die staarten. Chanel vooraan, als moeder overste. Ach gos, die was net bij haar veulen weg en Lucy had net afscheid genomen van haar moeder. En dan zijn daar ineens vreemde mensen, honden en katten.

Band

Konden we toen nog niet echt dicht in de buurt van de dames komen, nu laten ze zich gemakkelijk halsteren, aanraken, ze eten wortels en brokjes uit de hand. We kunnen ze nu zelf voorzien van vitamine D, knippen kuifjes (oké, recht knippen is nog lastig maar dat ligt aan mij ;-)). We begrijpen elkaar steeds beter en bouwen steeds verder aan onze band met de dieren. Observeren, erover lezen en praten (dank je wel Carla) en dan weer werken aan een volgende stap. Het lopen aan de lijn is nog niet echt succesvol maar daar oefenen we binnenkort weer mee verder.

Klussen en planten

En wat hebben we al veel gedaan! De stal is nu voorzien van deuren en ramen. De IBC was nogal groot is vervangen door een regenton, de hooikast staat nu aan de zijkant van de stal zodat er in de stal meer ruimte is voor de dieren. Er is een trainingsruimte, er staan bomen in de wei. Knotwilgen langs de slootkant, een kronkelwilg in het midden en een treurwilg bij het hek naar de grote wei. Er is een picknicktafel. Zandplekken om in te rollen. Een grote composthoop. Nou ja, teveel om op te noemen.

Giò

En dan de kers op de taart, de geboorte van Giò. Wat hebben we daar met spanning naar uitgekeken en wat is het leuk, zo’n veulen te zien opgroeien.

In deze ‘collage’ zitten een paar foto’s van de reportage van Margriet van afgelopen september, de kopfoto is er ook eentje van haar. Heerlijk om die foto’s terug te zien.

Giò is ondeugend, nieuwsgierig, een plaaggeest voor zijn tantes en heel gemakkelijk in de omgang voor ons. Tot nu toe gedraagt hij zich voorbeeldig, afgezien van wat geknabbel aan mijn laarzen en heel af en toe een poging om tegen ons op te springen – beantwoord door een streng “Nee!” en een hand voor zijn neus om hem achteruit te laten gaan. Giò is nu 3 1/2 maand oud en groot voor zijn leeftijd, het zal niet lang meer duren voordat hij net zo groot is als zijn moeder. Zijn vacht is prachtig en heerlijk zacht. Ik kijk er naar uit om die te gaan kaarden en spinnen.

Trugkieke

Nou, dat was leuk, even trugkieke op het eerste jaar met onze alpaca’s. Het was voor ons ook erg leuk om van zoveel mensen te horen dat ze meegenieten van onze dieren. Wandelaars langs de wei, mensen die dit blog volgen of die op Instagram of Facebook meelezen. Op naar een nieuw jaar met nieuwe foto’s, video’s en verhalen over onze wollige vrienden!