Dag zomer, hallo herfst

Dag Giò, dat was het laatste bericht van eind juni. En ineens is de zomer voorbij en doet de herfst zijn intrede. De zomer is op een plek als deze een mix van veel te doen en lekker relaxen. Dit jaar liep het allemaal wat anders omdat ik door rugklachten niet kon wat ik normaal doe. En andersom ook, doordat ik heel veel niet kon kreeg ik tijd om dingen te doen die ik normaal niet doe. Ook wel eens leuk 🙂

Nadat Giò eind juni vertrok was het even wennen, zowel ons als voor de drie dames. Al moet ik zeggen dat het afscheid minder effect leek te hebben op Chanel en de andere twee dan ik verwacht had. Misschien waren ze zijn puberstreken echt zat en was het tijd voor verandering? Wij misten hem wel heel erg, zeker in het begin. Giò is altijd best wel aanwezig en het was even zoeken naar een nieuw ritme, zonder hem. En binnenkort komt er een update over Giò op het blog!

Juli was, net als de rest van de zomer, droog, heet en zonnig. Veel waterpret, zandbaden en lome dagen in de schaduw van de bomen. Maar er was ook van alles te beleven. Shelby zocht steeds vaker toenadering tot de dames en liet zich soms gewillig besnuffelen. De dekking van Lucy in mei was niet succesvol dus zij kreeg bezoek van een nieuwe lover, AOL Jumping Jack Flash. Helaas bleek ook deze dekking niet te leiden tot een dracht. We hebben het daar bij gelaten. Volgend voorjaar opnieuw proberen.

Augustus bracht ons veel momenten van rust, lekker genieten in de wei/tuin. Het was warm, de tuinslang werd niet eens meer opgeborgen. Elke dag een waterballet in de kleine wei. En een sproei-installatie in de hele wei want man wat was het droog. En wat was ik blij dat ik elke dag bij de meisjes kon zijn. Worteltjes voeren, een appeltje proberen en ja hoor, Chanel en Indi lusten dat ook graag. Lucy haalt er, letterlijk en figuurlijk, haar neus voor op.

Chanel ontpopte zich in de loop van de zomer tot een ware knuffel- en therapie alpaca. Ze zoekt echt toenadering, komt bij de tafel liggen en laat zich gemakkelijk aanraken. Aaien, een knuffel, het is allemaal prima. Naast haar zitten of liggen in het gras, geen probleem. We merken dat ze een bepaalde rust uitstraalt, en als ik pijn had of me rot voelde dan gaf het me nieuwe energie, gewoon door even naast haar in de wei te zitten. Heel bijzonder. En niet alleen bij mij. Ook regelmatige bezoekers, vrienden en familie die bij haar in het gras zaten, kregen een hele hoop alpacaliefde ♥ Het is echt een groot verschil ten opzichte van de eerste tijd dat onze meiden hier waren. Chanel is helemaal gek op Carla, ze komt zelfs aanrennen zodra ze Carla ziet. Nou, dat hebben we wel eens anders gezien 😉

Lucy, die de laatste tijd best wel wat afstandelijk was, zoekt ons steeds vaker op en krijgt steeds meer zelfvertrouwen. Ze staat steeds vaker op haar gemak naast de andere twee om een worteltje te komen snoepen. ’s Nachts lag ze nogal eens een eindje verder dan de andere twee, maar nu ligt ze vaak dichtbij. Ik kijk ’s nachts nog wel eens op de camera als ik wakker ben en tegenwoordig zie ik Lucy ook waken over de andere twee die dan rustig liggen te slapen.

En Indi, die is vaak dromerig en soms wat chagrijnig. Ze is nu – als alles goed gaat – bijna vijf maanden drachtig. Een dracht duurt gemiddeld 11,5 maand dus nog even te gaan. Maar we zien wel veranderingen in haar gedrag, die met de dracht te maken kunnen hebben. Ze is soms wat in zichzelf gekeerd, ligt dan met haar ogen half gesloten een beetje te dromen. En ze is gretiger op het eten dan eerst. Hopelijk eet ze voor twee!

We hadden best wel wat aanloop in de zomer van familie, vrienden en collega’s. Dat hielp ook weer bij het zelfvertrouwen van onze meiden. Worteltjes aannemen van iemand die ze nooit eerder zagen, geen probleem. Ligbedjes in de weide, interessant. Kinderen bleken na een tijdje wennen ook best leuk. Een berg wilgentakken zorgde voor een soort Freek Vonk effect en de diatomeeën aarde werd een geliefd toetje van de waterpret momentjes. En wie de tuinslang vasthield, dat maakte niet uit. Altijd goed! De introductie van een selfiestick was hilarisch – in elk geval voor Carla en mij. Gierend van de lach in de wei – ik houd ervan!

In deze fotoreportage zie je niet alleen hoe onze meiden het steeds prettiger vinden om bij ons te zijn. Je ziet ook mooi hoe hun vacht zich weer klaarmaakt voor de herfst en straks de winter. De zachte warme fluffy vachten zijn al weer aardig op weg om de meiden straks weer lekker warm te houden. Leuk om zo de zomer in foto’s voorbij te zien komen.

En video’s, die maken we natuurlijk ook. Heel veel zelfs. Die posten we op Instagram en Facebook.

View this post on Instagram

A post shared by Alpaca's van de Calishoek (@calishoek_alpacas)

View this post on Instagram

A post shared by Carla AlpacaCare Zeeland (@carla.alpacacare)

Wil je meer video’s zien of de dagelijkse belevenissen volgen van onze meiden? Kijk dan eens op onze Instagram pagina of op Facebook 🙂